Krzysztof Mętel (1993) is a Polish artist based in Poznań. He is also a co-founder of an artist-run space Pani Domu. His conceptually-based practice focuses on painting, but includes publications as well.
I am very moved by someone else’s effort that went to waste, the artist declares, when describing his tender attitude to found objects and abandoned artworks, which he is reusing in his practice. Mętel intervenes in their shape, format or composition by adding further layers of painting, but always leaving a trace of the original.
His recent works comment on the competitive aspect of the art and explores themes common to sport and art: spectacle, success and failure, discipline, competition and arbitrage, including the idea of, as the artist puts it, a second attempt after the first failed attempt, or winning a match in an extratime. His strongly contextualised works utilise irony and accentuate the intertextual nature of the images he’s painting, as well as playing with the issue of authorship and originality or uniqueness of a work of art.
Three untitled works from Parataxa series
The works from the Parataxa series are made of fragments of failed, abandoned paintings, classified by their authors as artistic failures. Contrary to reason and the logic of the spectacle, the artist is fascinated by the aspects that do not meet expectations, that have been pushed to the sidelines.
He is also interested in the possibility of dialectic questioning both the mythologized attributes of artistic creation and the failure’s potential. As a consequence, it leads to a real destruction of the source material’s integrity. He observes the unsuccessful paintings from a close perspective. This gives a fragmentary view, which marginalises the narrative or literary dimension of the images, opens up new connections.
Krzysztof Mętel (ur. 1993) – polski artysta mieszkający w Poznaniu, współzałożyciel przestrzeni artystycznej Pani Domu. W swojej konceptualnej praktyce artystycznej skupia się na malarstwie, ale tworzy również publikacje.
„Niezwykle poruszają mnie cudze wysiłki, które idą na marne” – w ten sposób artysta opisuje swój przepełniony czułością stosunek do znalezionych przedmiotów i porzuconych dzieł, którym daje drugie życie jako elementom swoich prac. Mętel ingeruje w ich kształt, format czy kompozycję, dodając kolejne warstwy farby, ale zawsze pozostawiając ślad oryginału.
Jego najnowsze prace stanowią komentarz na temat rywalizacji w obszarze sztuki. Artysta eksploruje podobieństwa między światem artystycznym a sportem, odnosząc się do pojęć takich jak spektakl, sukces i porażka, dyscyplina, rywalizacja czy sędziowanie, a także, jak sam to ujmuje, „idei ponownej próby po nieudanym podejściu albo wygrania meczu w dogrywce”. W swoich mocno osadzonych w kontekście pracach często sięga po ironię, podkreślając intertekstualny charakter malowanych przez siebie obrazów, a także bawiąc się kwestią autorstwa i oryginalności lub wyjątkowości dzieła sztuki.
Trzy prace bez tytułu z serii Parataxa
Prace z serii Parataxa składają się z fragmentów nieudanych, porzuconych obrazów, uznanych przez ich autorów za artystyczne porażki. Skupiając się na tym, co „nie spełnia oczekiwań” lub jest wyrzucane poza nawias, artysta kwestionuje przyjęte zasady rozsądku i logikę spektaklu. Interesuje go możliwość dialektycznego zakwestionowania zarówno zmitologizowanych atrybutów twórczości artystycznej, jak i potencjału porażki. Konsekwencją takiego podejścia jest faktyczne rozbicie integralności materiału źródłowego. Uważna obserwacja „nieudanych” obrazów skutkuje zawężeniem spojrzenia oraz ogranicza narracyjny lub literacki aspekt dzieł, co prowadzi do powstania nowych połączeń.