Emily Stevenhagen (1998) is a multi-disciplinary artist based in The Netherlands. Her work explores the subtleties of everyday intimacies in the connections we have with others, with our surrounding and with ourselves. It often takes various forms of expression, from painting, to performance, to installation, writing and video, however it is always rooted in figurative painting, the core of her practice.

Emily’s work examines what role a depiction can have in our reimagining and reevaluation of memory and the past. Using her personal archive as reference material, her paintings plays with the boundaries of the uncanny, using abstract blurred depictions to reflect inner emotions back onto an audience. Through this, her painterly studies are an expression of an atmosphere and a subjective mood, separate from time, merging past, present and future.

Reading the book we wrote together

A memory of us playing

Mily: Family: Durum Pitta

The three works made in oil painting, are loosely based on the photographs from the artist’s personal archive. The moments and situations recalled by Stevenhagen, are universalised and open for shared experience.

As the artist notes: Each of the three works shares, in its own way, a moment of lightness in darkness, pulling attention to the moments we perhaps do not hold as tightly in our memories.

Uncanny depictions of human interaction, these paintings portray in-between moments that illicit an eery peacefulness; a state of not knowing what is coming next.

Emily Stevenhagen (ur. 1998) – artystka multidyscyplinarna mieszkającą w Holandii. Jej prace badają subtelny, intymny wymiar codziennych relacji z osobami w naszym otoczeniu i z nami samymi. Artystka stosuje różne formy ekspresji, od malarstwa po performans, instalację, tekst i wideo, jednak wszystkie one są zakorzenione w malarstwie figuratywnym, będącym rdzeniem jej twórczości. Jej prace skupiają się na roli, jaką różne formy reprezentacji mogą odgrywać w procesie ponownego wyobrażania sobie i przewartościowywania pamięci i przeszłości.

Stevenhagen czerpie z własnego archiwum, bawiąc się granicami niesamowitości oraz wykorzystując abstrakcyjne, rozmyte wizerunki w celu skonfrontowania widza z jego własnymi, wewnętrznymi emocjami. W ten sposób jej prace wyrażają subiektywną, niezależną od czasu atmosferę i nastrój, łącząc przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Czytając książkę, którą razem napisaliśmy

Wspomnienie wspólnej zabawy

Mily: Rodzina: Durum Pitta

Prezentowane trzy obrazy olejne są luźno oparte na fotografiach z archiwum artystki, jednak przywoływane momenty i sytuacje są zuniwersalizowane, otwarte na wspólne doświadczanie.

Jak zaznacza artystka, „każdą z tych trzech prac łączy z pozostałymi chwila jasności w mroku, podkreślająca momenty, które być może nie wybrzmiewają tak mocno w naszych wspomnieniach. Te pełne niesamowitości obrazy ludzkich interakcji ukazują chwile »pomiędzy«, które wywołują dziwny spokój – stan, w którym nie wiemy, co będzie dalej”.